Το κάστρο μου

Είναι ωραία εδώ! Τι θες τώρα κι ενοχλείς;;;;

Έχω το κάστρο μου..έχτισα και τα τείχη μου γύρω-γύρω..και είμαι απόλυτα προστατευμένη! Κανείς δεν μπορεί να μπει! Τα κατάφερα! Έκανα το καλύτερο οχυρό που μπορούσα.. και τώρα δεν μπορεί τίποτα να με χτυπήσει. Τίποτα να με πληγώσει.......

Κατι ξέχασα όμως....

Καμιά πόρτα έκανα....; Έστω και κλειστή για να μπορώ να την ανοίξω. Να αφήσω κάποιον να μπει, ή ακόμα και να βγώ εγώ....Όχι ρε γαμώτο..το ξέχασα.....

Χτίζουμε τείχη για να πρροστατέψουμε τον εαυτό μας και καταλήγουμε να είμαστε μόνοι μας. Δεν μπορούμε ούτε εμείς οι ίδιοι να απεγκλωβιστούμε από το κάστρο που μόνοι μας χτίσαμε. Λίγους αφήνουμε να περάσουν τα πρώτα τείχη..αλλά τα τελευταία κανέναν! Εκεί είμαστε μόνο εμείς.. Βάζουμε και ταμπέλες.."Καλώς Ήρθατε!"

Μα έτσι που τα χεις κάνει..κανείς δεν μπορεί να'ρθει! Την ταμπέλα τι την βάζεις;;

Μάλλον δεν το είχες καταλάβει..

Θα το καταλάβεις όταν σε πνίξει η μοναξιά σου. Όταν χρειαστεί να βάλεις κάποιον "μέσα" και συνηδειτοποιήσεις πόσο δύσκολο είναι πλέον. Είναι τόσο δύσκολο που θα βγείς κι εσύ απέξω μαζί του να προσπαθείς να γκρεμίσεις τα τείχη .. και να δείς όλο αυτό το κάστρο πως φαίνεται από έξω.