Μη το πεις πουθενά...

Μη το πεις πουθενά

πια τα βράδια δε κοιμάμαι

η καρδιά μου χτυπά

και φοβάμαι

ναι φοβάμαι..

...

...

-Τι λέει; Τι άλλο κάνεις; Τα νέα σου; Πως περνάς;

-Εεε.. δεν είμαι και πολύ καλα.

-Γιατί; Τι έγινε;

-Τίποτα μωρέ. Απλά βαριέμαι. Βαριέμαι τόσο που δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα. Κι όσο δεν κάνω τίποτα βαριέμαι ακόμα περισσότερο .. και πάει λέγοντας.

-Ε δε μπορεί.. Κάτι θα έχεις. Δεν είναι αυτός λόγος να μην είσαι καλά.

-Κι όμως για μένα είναι

...

...

..Δε ξέρω αν έχω αλήθεια
κάτι να μοιραστώ
και σου ζητάω βοήθεια
και ντρέπομαι για αυτό
πως ντρέπομαι για αυτό..

Αν δεν είναι καλά η υγεία σου, δεν είσαι καλά. Λόγος; Σοβαρός..

Αν δεν πάει καλά η δουλειά σου, δεν είσαι καλά. Λόγος; Οικονομικός ..

...

Αν δεν παει καλά η ζωή σου;.. Τότε δηλαδή γιατί να μην έχεις δικαίωμα να είσαι καλά;

Επειδή έχεις την υγεία σου και τα λεφτά σου;..

Ναι μπορεί λοιπόν. Μπορεί να μην έχω κάτι συγκεκριμένο κι όμως να μην είμαι καλά.

Γιατί αυτό το γενικό λύνεται πιο δύσκολα από όλα.

..μην το πεις πουθενά
όλα θέλω να τα αφήσω
σπίτι, φίλους, δουλειά
δίχως να κοιτάξω πίσω..

Μείνε.Σε παρακαλώ.

Τίποτα δεν είναι όμορφο αν δεν έχεις με κάποιον να το μοιραστείς.

Τα όμορφα που απολαμβάνουμε μόνοι μας, μόνο μελαγχολία φέρνουν. Ή θλίψη.

Είτε γιατί δεν έχουμε κάποιον να τα μοιραστούμε είτε γιατί δεν είμαστε μ'αυτούς που θα θέλαμε να τα μοιραστούμε.

Όταν όμως είσαι εσύ εδώ, τότε όλα γίνονται όμορφα. Όλα είναι όμορφα. Και καθόλου δε με νοιάζει να τα μοιραστώ με ΚΑΝΕΝΑΝ άλλον.

Μόνο εσύ με ξέρεις.

Μόνο εσύ τόλμησες να με μάθεις.

Μόνο εσύ με έμαθες και δε φοβήθηκες.

Καμιά φορά νιώθω ότι δε σου χω δώσει τίποτα. Αλλά σου'χω δώσει εμένα.

Το αληθινό μου εγώ.

Όλοι εξαφανίστηκαν. Ο ένας μετά τον άλλον. Και πάνω που άρχισα να φοβάμαι ότι όλοι είναι έτσι, ήρθες και μ' έχεις διαψεύσει.

Μου'δωσες τα πάντα πριν προλάβω να τα ζητήσω. 

Έχω χάσει πάρα πολλούς φίλους. Έχω ακούσει πολλά ψέμματα. Έχω νιώσει απίστευτη μοναξιά, κι έχω δεχτεί την αδιαφορία στο μέγιστό της βαθμό.

Με μια ευκολία που μου προκαλεί ασφάλεια έχεις κάνει όλα αυτά να μοιάζουν τόσο άδικα. Σαν να ήρθες να μου δώσεις αναδρομικά ότι δεν έχω πάρει και να με πείσεις ότι αξίζω. 

Το πιστεύεις πιο πολύ κι από μένα.

Μόνο κάτι ζητάω. Μείνε. Σε παρακαλώ.

Δεν έχω τραγούδι να "στολίσω" τα προηγούμενα γιατί απλά τα συναισθήματα είναι πολύ ανάμεικτα.

Είναι άσχημο να είσαι μόνος.

..και είναι ασύλληπτα όμορφο να έχεις φίλους πραγματικούς. 

Είμαι ευτυχισμένη που αν και αργά ένιωσα αυτό το συναίσθημα. Σ'ευχαριστώ.

Ψάχνω.

Ψάχνω ένα λόγο να σηκωθώ από το κρεβάτι.

Ψάχνω μια σκέψη που θα κάνει τον ύπνο μου πιο γλυκό.

Ψάχνω κάτι να κάνει όμορφη τη δουλειά μου.

Ψάχνω ένα λόγο να βγω από το σπίτι.

Ψάχνω κάτι ή μήπως κάποιον. Κάποιον που θα μου δώσει ένα λόγο να κάνω κάθετι. 

Πέφτω και χωρίς καμιά φορά να το καταλαβαίνω, όσο πάει πέφτω και πιο χαμηλά.

Αυτό που ψάχνω είναι κάποιον. Κάποιον να με κρατήσει. Και νομίζω ότι τότε θα βρω λόγο για το κάθετι.

Νομίζω ότι φωνάζω και δεν με ακούει κανείς.

"Black, it's all black.

It's the color of my heart, it's the color of my eyes.."

Ησυχία...

Πάνε 3 μήνες.

3 μήνες χωρίς εικόνες ή μουσική να με εμπνεύσει να πω κάτι.

Ανησυχητική αυτή η ησυχία.

Πετώντας αυτήν την χωρίς νόημα πινελιά ελπίζω να βρω τη διάθεση να ξανααρχίσω.

Ωραία η νύστα.Ανακουφιστική

Δύσκολη η νύχτα αν είσαι μόνος. Δύσκολη η ώρα του ύπνου όταν η μοναξιά υπερέχει της νύστας και της κούρασης. Φράσεις όπως.. "Θα αφήσω κάτι να παίζει για να με πάρει ο ύπνος" ή "δεν μπορώ να κοιμηθώ χωρίς τηλεόραση" .. είναι συνηθισμένες από κάποιον που ξαπλώνει να κοιμηθεί μόνος του.

Είναι η χειρότερη ώρα η ώρα του ύπνου όταν είσαι μόνος. Πάντα τη φοβόμουν. Ώρα πριν ψάχνω να ζαλιστώ από κάτι ώστε να περάσει εύκολα και ανώδυνα.

Άλλοι φοβούνται το σκοτάδι όταν πέφτουν για ύπνο. Εγώ πάλι τη μοναξιά. Το σκοτάδι συνηθίζεται. Μετά από λίγη ώρα τα μάτια συνηθίζουν και όλα φαίνονται πιο καθαρά. Ενώ η μοναξιά δε συνηθίζεται με τίποτα. Αντιθέτως μετά από λίγη ώρα και μυαλό και μάτια θολώνουν. Το πρώτο από σκέψεις και το δεύτερο από δάκρυα.

Βιάζομαι να με πάρει ο ύπνος. Δε θέλω να αργεί.

"I go to sleep,before the devil wakes..."

τραγουδάνε οι Walkabouts στo The lights will stay on

Play..or STOP!?

Σκεφτόμουν ένα τραγουδάκι που άκουσα προχτές σε μια πολύ όμορφη στιγμή. Τόσο όμορφη που ένα αδιάφορο μέχρι τώρα σε μένα τραγούδι το έκανε να φαίνεται τέλειο. Είπα να βάλω να το ακούσω. Να δω αν όντως είναι τόσο ωραίο. Το άκουσα..μία...δύο..τρεις φορές..

Σφίχτηκα. Συνειδητοποίησα ότι το στομάχι μου έγινε κόμπος. Κόμπος που ήταν τόσο ωραία εκείνη η στιγμή; Κόμπος που ήταν απλά μια στιγμή; Πραγματικά δεν ξέρω. Ξέρω μόνο ότι ένα τραγούδι τόσο όμορφο(τελικά) έκανε το πρωινό μου να μοιάζει τόσο άδειο και μουντό.

Και μετά αναρωτήθηκα.. είναι ωραίο τελικά να σου βγάζουν τόσα συναισθήματα τα τραγούδια;

Δε με χωράειο ο τόπος.. και αυτό που σκέφτομαι είναι ότι θέλω να κάνω μια βόλτα..να πάρω αέρα. Νιώθω ότι και βαθιά που αναπνέω δεν παίρνω όσο αέρα χρειάζομαι. Πνίγομαι.

Το πιο περίεργο...; Θέλω να το ξαναακούσω το τραγούδι αλλα φοβάμαι.. Δε μ'αρέσει αυτό που μου προκαλεί..

Play or Stop?

Περάστε..

Άνθρωποι μπαίνουν στη ζωή μας, βγαίνουν και καμιά φορά ξαναμπαίνουν. 

Ο καθένας κάτι αφήνει. Από τον καθένα κάτι κρατάμε.

Άλλοι έρχονται απρόσκλητοι και απλά μας χτυπάνε το κουδούνι, κι άλλους του βλέπουμε να περνάνε και τους καλούμε εμείς μέσα.

Άλλοι βγάζουν τα παππούτσια τους πριν μπουν, κι άλλοι μπαίνουν με τα παππούτσια και τα κάνουν μαντάρα γιατί δε σκέφτηκαν καν να σκουπίσουν τα πόδια τους πριν μπούνε.

Κι όταν φύγουν εμείς μετά καθαρίζουμε, σκουπίζουμε και γενικά προσπαθούμε να μαζέψουμε τα ασυμμάζευτα. 

Ας ελπίσουμε ότι αυτοί που τα βγάζουν, τα βγάζουν γιατί θέλουν να κάτσουν πολύ..

Μουσική σιωπή

Άκου τη σιωπή μου μέσα από αυτό το τραγούδι.

Το τραγούδι που ακούς τώρα..

Άκου το και απλά σκέψου με..

Καλή σου νύχτα

Να είσαι εδώ

Μείνε εκεί όταν κοιμηθώ.

Κράτα με αν πέσω.

Αγκάλιασέ με όταν νιώθω μόνη μου.

Σφίξε μου το χέρι στα δύσκολα.

Χαμογέλασέ μου αν νιώσω θλίψη.

Έλα όταν σε χρειαστώ.

πόσο όμορφα είναι όλα αυτά!!..αλλά πόσο πιο όμορφα θα ήταν..

..αν απλά ξέρω ότι

..αν κλείσω τα μάτια μου, εσύ θα μείνεις να με κοιτάς

..αν πάω να πέσω θα είσαι εκεί να με κρατήσεις

..θα μου κάνεις μια αγκαλιά πριν προλάβω να νιώσω τη μοναξιά μου να με πνίγει

..στα δύσκολα θα μου σφίξεις το χέρι και ..θα μου χαμογελάσεις

..κι ότι θα είσαι εδώ γιατί απλά ξέρεις ότι σε χρειάζομαι.

Βροχή

Σκοτεινιά, δρόμοι βρεγμένοι κι εσύ συνήθως από μέσα να κοιτάς. 

Στο ξέσπασμά σου θες να βγείς έξω..σαν να μην τρέχει τίποτα και να κάτσεις ακίνητος κοιτώντας ψηλά. Να αφήσεις τη βροχή να σε ξεπλύνει και να σε λυτρώσει από ότι σε βαραίνει. Να αφήσεις τον κόσμο γύρω σου να τρέχει κι εσύ με ένα πλατύ χαμόγελο να απολαμβάνεις κάτι που λίγοι μπορούν.

Είναι μοναχικός καιρός. Θέλει τον καθένα σπίτι του. Τον καθένα μόνο του.

"..Stormy weather always makes me think of you.."

τραγουδάει ο Jarvis Cocker στο Heavy Weather

Δως μου χώρο.. όχι πολύ.

Δως μου χώρο..θέλω να νιώθω άνετα, να νιώθω ελεύθερη..

Όχι πολύ όμως γιατί τότε θα νιώθω μόνη μου και θα ξεχνάω ότι είσαι εδώ.

Ξύπνα με!

Έχω στερέψει από εικόνες.. κοντεύω να στερέψω και από ήχους. Δεν έχω να γράψω κι όμως θέλω. Πρέπει να ξυπνήσω. Με το νέο χρόνο έπεσα σε λίθαργο. Και συναισθημάτων και πράξεων.

Έλα να με ξυπνήσεις, κι αν σου πω ότι θέλω κι άλλο μη με ακούσεις. Άπλα ξύπνα με και πες μου φτάνει. Κοιμήθηκα ήδη αρκετά.  Και μόνο αν ξυπνήσω θα το καταλάβω..

Καλημέρα..

"..Wake up, wake up

wake up and look around you.."

τραγουδάει ο Steve Miller στο Serenade

Το κάστρο μου

Είναι ωραία εδώ! Τι θες τώρα κι ενοχλείς;;;;

Έχω το κάστρο μου..έχτισα και τα τείχη μου γύρω-γύρω..και είμαι απόλυτα προστατευμένη! Κανείς δεν μπορεί να μπει! Τα κατάφερα! Έκανα το καλύτερο οχυρό που μπορούσα.. και τώρα δεν μπορεί τίποτα να με χτυπήσει. Τίποτα να με πληγώσει.......

Κατι ξέχασα όμως....

Καμιά πόρτα έκανα....; Έστω και κλειστή για να μπορώ να την ανοίξω. Να αφήσω κάποιον να μπει, ή ακόμα και να βγώ εγώ....Όχι ρε γαμώτο..το ξέχασα.....

Χτίζουμε τείχη για να πρροστατέψουμε τον εαυτό μας και καταλήγουμε να είμαστε μόνοι μας. Δεν μπορούμε ούτε εμείς οι ίδιοι να απεγκλωβιστούμε από το κάστρο που μόνοι μας χτίσαμε. Λίγους αφήνουμε να περάσουν τα πρώτα τείχη..αλλά τα τελευταία κανέναν! Εκεί είμαστε μόνο εμείς.. Βάζουμε και ταμπέλες.."Καλώς Ήρθατε!"

Μα έτσι που τα χεις κάνει..κανείς δεν μπορεί να'ρθει! Την ταμπέλα τι την βάζεις;;

Μάλλον δεν το είχες καταλάβει..

Θα το καταλάβεις όταν σε πνίξει η μοναξιά σου. Όταν χρειαστεί να βάλεις κάποιον "μέσα" και συνηδειτοποιήσεις πόσο δύσκολο είναι πλέον. Είναι τόσο δύσκολο που θα βγείς κι εσύ απέξω μαζί του να προσπαθείς να γκρεμίσεις τα τείχη .. και να δείς όλο αυτό το κάστρο πως φαίνεται από έξω.

Κάτι τέλειωσε..και κάτι αρχίζει

Ξεκίνησα αργά. Ούτως η άλλως η μέρα της επιστροφής είναι χαμένη από χέρι, οπότε είπα τουλάχιστον να την κερδίσω εκεί που ήμουν και να φτάσω εδώ κατευθείαν για ύπνο. 

Ταξίδευα μόνη μου. Έπιασε κι ένα ψιλόβροχο που στο δρόμο πάνω κάπου ήταν και χιόνι. Ήταν όμορφα ταξιδάκι. Μοιράστηκα τη μοναξιά μου με πολλές διαφορετικές μουσικές. Από Killers μέχρι Monica κι από Θηβαίο μέχρι Χατζηγιάννη.

--Παρεπιπτόντως οι 2 τελευταίοι έχουν πολύ ωραία κομμάτια στα τελευταία τους Album. Από Χ#γιάννη θα πρότεινα το Ανάποδα κι από Θηβαίο το Μη χαθείς--

Κλείνω την παρένθεση.. Απόλαυσα λοιπόν το ταξιδάκι μου σκαλίζοντας για 100ή φορά τα αγαπημένα μου αυτά τραγουδάκια. 

10 μέρες εκτός..και το μυαλό μου ήταν υπερφορτωμένο με εικόνες. Εικόνες που έπρεπε να τακτοποιηθούν και να πάρουν μια θέση μέσα στο μυαλό μου. Στιγμές που τώρα έχουν μείνει απλά ως εικόνες.  Είχα πολλά να σκέφτομαι οπότε η ώρα πέρασε πολύ γρήγορα. 

Όταν γυρνάς από κάπου, λες πάντα.. "πω πω .. τι γρήγορα που πέρασαν οι μέρες!"

Κι από την άλλη μέσα σε αυτές τις λίγες μέρες που νιώθεις ότι πέρασαν πιο γρήγορα από όσο έπρεπε, έχεις ζήσει κι έχεις νιώσει τόσα πολλά που φαντάζει μήνας!

Τσιτώθηκα και με κάτι πριν φύγω.. φορτώθηκα και από τη μοναξιά της επιστροφής και του ταξιδιού ..που μου'φυγαν δάκρυα.. Δεν ήταν λύπης. Ούτε καν ξέρω τι ήταν, πάντως μετά από λίγο ανακουφίστηκα. Ένιωσα πολύ πιο ξαλαφρωμένη.

Τώρα σπίτι. Μόνη μου.. τακτοποιώ σκέψεις και πράγματα κι επανέρχομαι σ'αυτό που λέω καθημερινότητα.

Πέρασα όμορφα.. κι ευχαριστώ όποιον συνέβαλε σε αυτό.

Καλή χρονιά, με υγεία.

Απουσία

Η απουσία που πονάει περισσότερο είναι η παρουσία που δεν μας αρκεί..