Καλή χρονιά..

Δεν αλλάζει κάτι πέρα από ένα νούμερο και παρόλα αυτά όλοι ασχολούμαστε με αυτό..Οπότε θα ασχοληθώ κι εγώ.
Αυτά που θέλω να ευχηθώ είναι ..να κάνουμε τις καλές στιγμές του 08 κακές του 09..γίνεται;; κανείς δεν ξέρει..Ας προσπαθήσουμε όμως.. Κι αν έρθουν δύσκολα..Ας βρούμε τη δύναμη να τα αντιμετωπίσουμε. Γιατί δυστυχώς έτσι είναι.. Δεν θα είναι κάτι διαφορετικό το 09 μη γελιόμαστε θα έχει και αυτό τα κακά και τα δύσκολα του..
Οπότε πέρα από όλα τα θετικά και και τα καλά ας ευχηθούμε και δύναμη στον κόσμο δύναμη για τα δύσκολα..
Δε θέλω να είναι απαισιόδοξο το τελευταίο μου Post για το νέο χρόνο αλλά θέλω να είναι ουσιαστικό.
Οπότε εύχομαι υγεία...αγάπη...και Δύναμη.....

Καλή χρονιά!

Monica - Over The Hill ..and Ελεονωρα Ζουγανέλη - Έλα

Αδυνατώ να μη μιλήσω γι'αυτήν την κομματάρα!!!

Why? Tell me why
You don't call me anymore
Don't you want me anymore?

Black, it' s all black
It' s the colour of my heart
It' the colour of my eyes

But, i'm here
Yes, I' m here
Everybody seems to mean so much
Everybody seems to think i' m fine

Late, it 's too late
I am punishing myself
by admitting it 's too late

Laugh, you may laugh
You can laugh at me for days
You may spit me if you want

But, I' m here
I' m still here
Everybody seems to mean so much!
Everybody seems to think i' m fine!

Look at me, there were more to see
There were more to be proud of...

Λέω πάντα ότι  μια μουσική χίλιες εικόνες...  οπότε ναι όταν ακούω αυτή τη μουσική κι αυτό το στοίχο αδυνατώ να πω ότι αντέχω να μην το σχολιάσω.

Το τραγούδι αυτό βγάζει έναν απίστευτο πόνο ψυχής, ένα πόνο που σε αγγίζει και σε παίρνει μαζί του. Αυτά είναι τραγούδια! Όταν ένα τραγούδι σου βγάζει τόσο συναίσθημα όσο αυτό .. δεν μπορείς παρά να θές να το ακούς και να το ξανακούς.. Thanks For That!

...

Και χωρίς να θέλω να συγκρίνω τίποτα θα ήθελα να αναφερθώ και σε ένα άλλο κομμάτι που έχω φάει το απίστευτο σκάλωμα τον τελευταίο καιρό και είναι ελληνικό .. είναι το Έλα της Ελεονώρας Ζουγανέλη! 

Έλα, δεν αντέχω έξω να μαι πάλι
έλα, δε περνάω καλά με φίλους βράδυ
έλα, ήταν λάθος μου πως με κουράζεις
έλα, και μισώ την τόση ελευθερία

έλα, και σιχάθηκα να διασκεδάζω
έλα, δε μ' αρέσει άλλους να κοιτάζω
έλα, δεν με παίρνει άλλο πια να πίνω
έλα, τα 'χω παίξει και βαρέθηκα να ζω

σου είπανε οι φίλοι
πως με είδανε ωραία και κεφάτη
να χορεύω με έναν τύπο που έχω κάτι

που να ξέρουν πως δεν έχεις κλείσει μάτι
με τα ρούχα πέφτεις μόνη στο κρεββάτι

μια εικόνα είναι μόνο μια απάτη
μου είπαν οι φίλοι πως σε είδανε ωραία και κεφάτη
να χορεύεις με έναν τύπο που έχεις κάτι

που να ξέρουν πως δεν έχω κλείσει μάτι
μια εικόνα είναι μόνο μια απάτη
με τα ρούχα πέφτω πάνω στο κρεββάτι
μου παν οι φίλοι, μου παν οι φίλοι πως σε είδανε ωραία και κεφάτη

έλα, και σιχάθηκα να διασκεδάζω
έλα, δεν μ' αρέσει άλλους να κοιτάζω
έλα, δε με παίρνει άλλο πια να πίνω
έλα, τα 'χω παίξει και βαρέθηκα να ζω
έλα, μου χει λείψει η ζεστή αγκαλιά σου
έλα, να ξεχάσω πάνω στη καρδιά σου
έλα, δε μπορώ κι αυτούς που 'χω μαζέψει
έλα, και νυστάζω έλα σβήσε μου το φως

Πραγματικά.. κομμάτια σαν κι αυτό θεωρώ ότι τιμούν την ελληνική μουσική σκηνή. Κι αν ξεφύγω από την κλάση που θεωρώ ότι έχει το συγκεκριμένο κομμάτι, θα επαναληφθώ λέγοντας όπως και πιο πάνω ότι και σ'αυτό το τραγούδι βγαίνει απίστευτος πόνος ψυχής! 

Αυτά τα κομμάτια δύσκολα τα βαριέται κανείς, γιατί όταν του μεταφέρετα αυτό το συναίσθημα τον ταράζει, τον ταρακουνάει .. και τα συναισθήματα δε γίνεται να τα βαρεθεί κανείς..όσο είναι ακόμα άνθρωπος!

Γιατί έτσι..

Γνωρίζεις έναν άγνωστο κι αρχίζεις και μιλάς..

και μετά μπερδεύσαι! Τώρα τι νιώθω... γιατί σέρνομαι; γιατί μου τα είπε όλα αυτά; μπορώ να τον εμπιστευτώ ή θα χτυπάω το κεφάλι μου; γιατί με γαμ...σε με  όλα αυτά που μου είπε; και αξίζει τελικά όλο αυτό ή είναι απλά ένα άτομο που σε μια βδομάδα δεν θα θυμάμαι;;;

Ναι! Είμαι φοβιτσιάρα..και δεν τα έχω συνηθίσει όλα αυτά,ούτα τα ανοίγματα ούτα τίποτα.. δεν ξέρω πως να το χειριστώ όλο αυτό και φοβάμαι τόσο πολύ μην κάνω κάποιες λάθος κινήσεις..

Βρέθηκαν άτομα! Άτομα που μου μιλάνε και με εκτιμάνε.. με εμπιστεύονται όχι απλά σαν ένα άτομο που γνώρισαν τώρα αλλά πιθανόν σαν κάποιο άτομο που υπολογίζουν γενικά! Δεν το χω νιώσει και ταράζομαι...

Ευχαριστώ..ελπίζω να γίνω καλύτερος άνθρωπος για σας. Θα προσπαθήσω να δώσω όλα όσα περιμένετε...κι αν τα κάνω σκατά....δεν έχασα και τίποτα....μοναξιά μου όλα....! Το θέμα είναι αν τα καταφέρω θα μπορέσω να το χείριστώ όλο αυτό;

Ποτέ δεν είναι αργά να αλλάξεις κάτι μου είπε κάποιος σήμερα.. Ισχύει άραγε αυτό ή είναι πολύ εξειδανικευμένο;;;;;......

Αλλαγές..

Αλλαγές..αλλαγές..αλλαγές.. Δεν υπάρχει κάτι πιο σίγουρο στη ζωή - εκτός από το θάνατο - . 

Κάθε μέρα κάτι αλλάζει.Δε μ'αρέσει..δε μ'αρέσουν οι αλλαγές. Προτιμώ ίσως τη ρουτίνα μου. Με τρομάζουν οι αλλαγές. 

Στην καθημερινότητα μας μάθαμε να κινούμαστε, ξέρουμε ποια είναι τα ασφαλή βήματα και ποια όχι. Στην καθημερινότητα μας βαριόμαστε, στεναχωριόμαστε και αντιμετωπίζουμε ένα σωρό άλλα προβλήματα. Αλλά! δε μας ενοχλεί τόσο. Γιατί ακόμα κι αυτά τα αρνητικά τα έχουμε εντάξει στη ζωή μας. Τα συνηθίσαμε .. Αυτό είναι η αλλαγή. Σε βγάζει από την ασφάλεια της συνήθειας και της υποτιθέμενης τάξης των πραγμάτων.

Η αλλαγή σε ξυπνάει από αυτόν το βαθύ ύπνο που έχεις πάρει! Σου δείχνει ότι υπάρχουν κι άλλα πράγματα.. είτε θετικά είτε αρνητικά. Σε μηδενίζει γιατί ακυρώνει ότι έχεις κάνει και απαιτεί να αρχίσεις πάλι από την αρχή. Δεν είναι εύκολο.  Γιατί για άλλη μια φορά έρχεσαι αντιμέτωπος με σένα. Τίποτα δε σταματάει γύρω μας.. αλλά σε μια αλλαγή το εγώ μας αρνείται να προσμαρμοστεί και θυμώνουμε! Θυμώνουμε με μας.. και προσπαθώντας να δικαιολογήσουμε τον εαυτό μας μπαίνουμε στη διαδικασία της αναπόλησης..κι εκεί αρχίσει μια δεύτερη σύγκρουση.."καλύτερα τότε ή καλύτερα τώρα"...;;;

Οι απαισιόδοξοι άνθρωποι, άποψη που δε συμμερίζομαι καθόλου λένε κάθε πέρσυ και καλύτερα. Είναι τρομακτικό να το δεχτούμε αυτό! Ναι, είναι δύσκολες οι αλλαγές.. αλλά πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτές.  Αν τις αντιμετωπίσουμε σαν πρόκληση τότε όταν καταφέρουμε να τις αποδεχτούμε θα βγούμε πιο δυνατοί. Αυτή θα είναι μια μεγάλη προσωπική επιτυχία που με λίγα μπορεί να συγκριθεί..

..κι επειδή μπορεί μια είκονα να είναι χίλιες λέξεις αλλά μια μουσική είναι περισσότερες από χίλιες εικόνες..

"..you playin with what you given and your doing fine.."
τραγουδάει ο Joe Purdy στο San Jose

Είμαστε πραγματικά αυτό που δείχνουμε στους άλλους;;;

"Είμαστε πραγματικά αυτό που δείχνουμε στους άλλους; Ξέρουμε πραγματικά τους ανθρώπους γύρω μας; Η μήπως ξέρουμε απλά την εικόνα που θέλουν να μας δείξουν; Και μπορούμε να ξεφύγουμε από όλες αυτές τις εικόνες και να βρούμε ποιοι αληθινά είμαστε;..."

- από τη σειρά s1ngles του Mega Channel με σεναριογράφο τον Γιώργο Φειδά. -

Από τότε που είδα εκείνο το επεισόδιο και άκουσα εκείνα τα λόγια δεν μπορούν να φύγουν από το μυαλό μου! Είναι τόσο αληθινά αλλά ταυτόχρονα καθόλου ωραία! Γιατί είναι πέρα από θλιβερό να σκεφτούμε ότι κανένας γύρω μας δεν είναι αυτό που μας δείχνει κι ακόμα περισσότερο αν σκεφτούμε ότι ούτε καν εμείς δεν είμαστε αυτό που δείχνουμε! 

Θέλω να πιστεύω ότι αυτό δεν είναι απόλυτο. Οτι υπαρχουν δηλαδή γύρω μας άνθρωποι που είναι αληθινοί. Απλά μπερδεύομαι γιατί εγώ για μένα ας πούμε θεωρώ ότι δεν είμαι αυτό που δείχνω. Πιέζομαι τις περισσότερες φορές να κρύψω αυτό που είμαι, τα θέλω μου τις αδυναμίες μου και όλα αυτά που χαρακτηρίζουν έναν άνθρωπο και παρόλα αυτά η εικόνα που έχουν οι γύρω μου για μένα, είναι ότι είμαι αληθινή!!!

Που καταλήγει όλη αυτή η σκέψη μου;; Ούτε εγώ ξέρω

Δεν νομίζω πάντως ότι είμαστε αυτό που δείχνουμε στους άλλους. Και οι άλλοι είναι αυτό που μας δείχνουν, αλλά είναι ταυτόχρονα και αυτό που μας κρύβουν οπότε όχι.. δεν νομίζω ότι έχουμε πλήρη εικόνα για τους ανθρώπους γύρω μας.

Έχω βαθιά μέσα μου όμως μια ελπίδα.. ότι όλη αυτή η "υποκρισία" που συναντάμε στην καθημερινότητα μας οφείλεται ίσως στο γεγονός ότι δεν είμαστε με ανθρώπους που μας δίνουν το χώρο να δείξουμε αυτό που είμαστε χωρίς να φοβόμαστε. Γιατί ας είμαστε ειλικρινείς.. λίγοι έχουν συμβιβαστεί απόλυτα με αυτό που είναι γι'αυτό και προσπαθούν να το κρύψουν.

Θα έρθει όμως η ώρα που θα βρεθούμε πλάι σε άτομα που θα μας βγάλουν το εγώ μας! Κι αν τότε δε φοβηθούμε θα'χουμε κερδίσει! Μια μεγάλη μάχη...ίσως και τον πόλεμο ολόκληρο!!

..κι επειδή μπορεί μια εικόνα να είναι χίλιες λέξεις αλλά μια μουσική είναι περισσότερες από χίλιες εικόνες

"Someone's touched my heart...

Never feel so free with anyone before.."

τραγουδάει η Jo'omeara στο Never Felt like this before

Ταξίδια...Ψυχής!!!

Με αφορμή τα Χριστούγεννα, ξεκίνησα κι εγώ να κανονίζω το ταξιδάκι μου..

Όπως όλοι θέλω κι εγώ να εκμεταλλευτώ τις μέρες αυτές και να κάνω κάτι για να ξεφύγω.

Να ξεφύγω από την πόλη μου, να ξεφύγω από το σπίτι μου, από τη δουλειά μου.. από την καθημερινότητά μου. Τη δική μου καθαρά δική μου καθημερινότητα. Άρα τι; Να ξεφύγω από μένα; Ίσως κι αυτό.

Κάθε μέρα το κάνουμε! Πιάνουμε τον εαυτό μας να χαζεύει γύρω τον κόσμο, τον καιρό, την ομορφιά και την ασχήμια και σκεφτόμαστε. Ακούμε μια μουσική και μας παίρνει μαζί της, με τη διαφόρα ότι μπορεί αυτή να μας παίρνει μαζί της αλλά το που θα μας πάει το ορίζουμε εμείς.

Μουσικές...Βιβλία...Εικόνες...είναι κι αυτά ταξίδια! Πιο προσωπικά, πιο δύσκολα..κι επικίνδυνα καμια φορά όπως άλλστε όλα τα παιχνίδια του μυαλού.

Ίσως το επίκινδυνα και το δύσκολα ακουστεί κάπως αλλά για μένα είναι. Εκεί είσαι μόνος σου..εσύ κι ο εαυτός σου. Αφήνεσαι και σκέφτεσαι πράγματα που καμιά φορά σε τρομάζουν ακόμα κι εσένα γιατί συνειδητοποιείς!..Συνειδητοποιείς ότι ούτε κι εσύ σε ξέρεις και απορείς αν αυτές οι σκέψεις είναι δικές σου.

Αυτή ειναι η προσσωπική μας γνωριμία. Μέσα από αυτά τα ταξίδια μαθαίνουμε τον εαυτό μας. Γι'αυτό είναι δύσκολο. Γιατί είναι πολύ δύσκολο να δούμε τι είμαστε. Ο καθένας για τον εαυτό του. Αλλά τότε είναι που καθαρίζει η ψυχή μας από όλα όσα μας βαραίνουν..

...κι επειδή μπορεί μια εικόνα να είναι χίλιες λέξεις αλλά μια μουσική είναι περισσότερες από χίλιες εικόνες...

"..close your eyes, clear your heart .." 

Τραγουδάνε οι Killers στο Human