Μουσική σιωπή

Άκου τη σιωπή μου μέσα από αυτό το τραγούδι.

Το τραγούδι που ακούς τώρα..

Άκου το και απλά σκέψου με..

Καλή σου νύχτα

Να είσαι εδώ

Μείνε εκεί όταν κοιμηθώ.

Κράτα με αν πέσω.

Αγκάλιασέ με όταν νιώθω μόνη μου.

Σφίξε μου το χέρι στα δύσκολα.

Χαμογέλασέ μου αν νιώσω θλίψη.

Έλα όταν σε χρειαστώ.

πόσο όμορφα είναι όλα αυτά!!..αλλά πόσο πιο όμορφα θα ήταν..

..αν απλά ξέρω ότι

..αν κλείσω τα μάτια μου, εσύ θα μείνεις να με κοιτάς

..αν πάω να πέσω θα είσαι εκεί να με κρατήσεις

..θα μου κάνεις μια αγκαλιά πριν προλάβω να νιώσω τη μοναξιά μου να με πνίγει

..στα δύσκολα θα μου σφίξεις το χέρι και ..θα μου χαμογελάσεις

..κι ότι θα είσαι εδώ γιατί απλά ξέρεις ότι σε χρειάζομαι.

Βροχή

Σκοτεινιά, δρόμοι βρεγμένοι κι εσύ συνήθως από μέσα να κοιτάς. 

Στο ξέσπασμά σου θες να βγείς έξω..σαν να μην τρέχει τίποτα και να κάτσεις ακίνητος κοιτώντας ψηλά. Να αφήσεις τη βροχή να σε ξεπλύνει και να σε λυτρώσει από ότι σε βαραίνει. Να αφήσεις τον κόσμο γύρω σου να τρέχει κι εσύ με ένα πλατύ χαμόγελο να απολαμβάνεις κάτι που λίγοι μπορούν.

Είναι μοναχικός καιρός. Θέλει τον καθένα σπίτι του. Τον καθένα μόνο του.

"..Stormy weather always makes me think of you.."

τραγουδάει ο Jarvis Cocker στο Heavy Weather

Δως μου χώρο.. όχι πολύ.

Δως μου χώρο..θέλω να νιώθω άνετα, να νιώθω ελεύθερη..

Όχι πολύ όμως γιατί τότε θα νιώθω μόνη μου και θα ξεχνάω ότι είσαι εδώ.

Ξύπνα με!

Έχω στερέψει από εικόνες.. κοντεύω να στερέψω και από ήχους. Δεν έχω να γράψω κι όμως θέλω. Πρέπει να ξυπνήσω. Με το νέο χρόνο έπεσα σε λίθαργο. Και συναισθημάτων και πράξεων.

Έλα να με ξυπνήσεις, κι αν σου πω ότι θέλω κι άλλο μη με ακούσεις. Άπλα ξύπνα με και πες μου φτάνει. Κοιμήθηκα ήδη αρκετά.  Και μόνο αν ξυπνήσω θα το καταλάβω..

Καλημέρα..

"..Wake up, wake up

wake up and look around you.."

τραγουδάει ο Steve Miller στο Serenade

Το κάστρο μου

Είναι ωραία εδώ! Τι θες τώρα κι ενοχλείς;;;;

Έχω το κάστρο μου..έχτισα και τα τείχη μου γύρω-γύρω..και είμαι απόλυτα προστατευμένη! Κανείς δεν μπορεί να μπει! Τα κατάφερα! Έκανα το καλύτερο οχυρό που μπορούσα.. και τώρα δεν μπορεί τίποτα να με χτυπήσει. Τίποτα να με πληγώσει.......

Κατι ξέχασα όμως....

Καμιά πόρτα έκανα....; Έστω και κλειστή για να μπορώ να την ανοίξω. Να αφήσω κάποιον να μπει, ή ακόμα και να βγώ εγώ....Όχι ρε γαμώτο..το ξέχασα.....

Χτίζουμε τείχη για να πρροστατέψουμε τον εαυτό μας και καταλήγουμε να είμαστε μόνοι μας. Δεν μπορούμε ούτε εμείς οι ίδιοι να απεγκλωβιστούμε από το κάστρο που μόνοι μας χτίσαμε. Λίγους αφήνουμε να περάσουν τα πρώτα τείχη..αλλά τα τελευταία κανέναν! Εκεί είμαστε μόνο εμείς.. Βάζουμε και ταμπέλες.."Καλώς Ήρθατε!"

Μα έτσι που τα χεις κάνει..κανείς δεν μπορεί να'ρθει! Την ταμπέλα τι την βάζεις;;

Μάλλον δεν το είχες καταλάβει..

Θα το καταλάβεις όταν σε πνίξει η μοναξιά σου. Όταν χρειαστεί να βάλεις κάποιον "μέσα" και συνηδειτοποιήσεις πόσο δύσκολο είναι πλέον. Είναι τόσο δύσκολο που θα βγείς κι εσύ απέξω μαζί του να προσπαθείς να γκρεμίσεις τα τείχη .. και να δείς όλο αυτό το κάστρο πως φαίνεται από έξω.

Κάτι τέλειωσε..και κάτι αρχίζει

Ξεκίνησα αργά. Ούτως η άλλως η μέρα της επιστροφής είναι χαμένη από χέρι, οπότε είπα τουλάχιστον να την κερδίσω εκεί που ήμουν και να φτάσω εδώ κατευθείαν για ύπνο. 

Ταξίδευα μόνη μου. Έπιασε κι ένα ψιλόβροχο που στο δρόμο πάνω κάπου ήταν και χιόνι. Ήταν όμορφα ταξιδάκι. Μοιράστηκα τη μοναξιά μου με πολλές διαφορετικές μουσικές. Από Killers μέχρι Monica κι από Θηβαίο μέχρι Χατζηγιάννη.

--Παρεπιπτόντως οι 2 τελευταίοι έχουν πολύ ωραία κομμάτια στα τελευταία τους Album. Από Χ#γιάννη θα πρότεινα το Ανάποδα κι από Θηβαίο το Μη χαθείς--

Κλείνω την παρένθεση.. Απόλαυσα λοιπόν το ταξιδάκι μου σκαλίζοντας για 100ή φορά τα αγαπημένα μου αυτά τραγουδάκια. 

10 μέρες εκτός..και το μυαλό μου ήταν υπερφορτωμένο με εικόνες. Εικόνες που έπρεπε να τακτοποιηθούν και να πάρουν μια θέση μέσα στο μυαλό μου. Στιγμές που τώρα έχουν μείνει απλά ως εικόνες.  Είχα πολλά να σκέφτομαι οπότε η ώρα πέρασε πολύ γρήγορα. 

Όταν γυρνάς από κάπου, λες πάντα.. "πω πω .. τι γρήγορα που πέρασαν οι μέρες!"

Κι από την άλλη μέσα σε αυτές τις λίγες μέρες που νιώθεις ότι πέρασαν πιο γρήγορα από όσο έπρεπε, έχεις ζήσει κι έχεις νιώσει τόσα πολλά που φαντάζει μήνας!

Τσιτώθηκα και με κάτι πριν φύγω.. φορτώθηκα και από τη μοναξιά της επιστροφής και του ταξιδιού ..που μου'φυγαν δάκρυα.. Δεν ήταν λύπης. Ούτε καν ξέρω τι ήταν, πάντως μετά από λίγο ανακουφίστηκα. Ένιωσα πολύ πιο ξαλαφρωμένη.

Τώρα σπίτι. Μόνη μου.. τακτοποιώ σκέψεις και πράγματα κι επανέρχομαι σ'αυτό που λέω καθημερινότητα.

Πέρασα όμορφα.. κι ευχαριστώ όποιον συνέβαλε σε αυτό.

Καλή χρονιά, με υγεία.

Απουσία

Η απουσία που πονάει περισσότερο είναι η παρουσία που δεν μας αρκεί..