Monica - Over The Hill ..and Ελεονωρα Ζουγανέλη - Έλα

Αδυνατώ να μη μιλήσω γι'αυτήν την κομματάρα!!!

Why? Tell me why
You don't call me anymore
Don't you want me anymore?

Black, it' s all black
It' s the colour of my heart
It' the colour of my eyes

But, i'm here
Yes, I' m here
Everybody seems to mean so much
Everybody seems to think i' m fine

Late, it 's too late
I am punishing myself
by admitting it 's too late

Laugh, you may laugh
You can laugh at me for days
You may spit me if you want

But, I' m here
I' m still here
Everybody seems to mean so much!
Everybody seems to think i' m fine!

Look at me, there were more to see
There were more to be proud of...

Λέω πάντα ότι  μια μουσική χίλιες εικόνες...  οπότε ναι όταν ακούω αυτή τη μουσική κι αυτό το στοίχο αδυνατώ να πω ότι αντέχω να μην το σχολιάσω.

Το τραγούδι αυτό βγάζει έναν απίστευτο πόνο ψυχής, ένα πόνο που σε αγγίζει και σε παίρνει μαζί του. Αυτά είναι τραγούδια! Όταν ένα τραγούδι σου βγάζει τόσο συναίσθημα όσο αυτό .. δεν μπορείς παρά να θές να το ακούς και να το ξανακούς.. Thanks For That!

...

Και χωρίς να θέλω να συγκρίνω τίποτα θα ήθελα να αναφερθώ και σε ένα άλλο κομμάτι που έχω φάει το απίστευτο σκάλωμα τον τελευταίο καιρό και είναι ελληνικό .. είναι το Έλα της Ελεονώρας Ζουγανέλη! 

Έλα, δεν αντέχω έξω να μαι πάλι
έλα, δε περνάω καλά με φίλους βράδυ
έλα, ήταν λάθος μου πως με κουράζεις
έλα, και μισώ την τόση ελευθερία

έλα, και σιχάθηκα να διασκεδάζω
έλα, δε μ' αρέσει άλλους να κοιτάζω
έλα, δεν με παίρνει άλλο πια να πίνω
έλα, τα 'χω παίξει και βαρέθηκα να ζω

σου είπανε οι φίλοι
πως με είδανε ωραία και κεφάτη
να χορεύω με έναν τύπο που έχω κάτι

που να ξέρουν πως δεν έχεις κλείσει μάτι
με τα ρούχα πέφτεις μόνη στο κρεββάτι

μια εικόνα είναι μόνο μια απάτη
μου είπαν οι φίλοι πως σε είδανε ωραία και κεφάτη
να χορεύεις με έναν τύπο που έχεις κάτι

που να ξέρουν πως δεν έχω κλείσει μάτι
μια εικόνα είναι μόνο μια απάτη
με τα ρούχα πέφτω πάνω στο κρεββάτι
μου παν οι φίλοι, μου παν οι φίλοι πως σε είδανε ωραία και κεφάτη

έλα, και σιχάθηκα να διασκεδάζω
έλα, δεν μ' αρέσει άλλους να κοιτάζω
έλα, δε με παίρνει άλλο πια να πίνω
έλα, τα 'χω παίξει και βαρέθηκα να ζω
έλα, μου χει λείψει η ζεστή αγκαλιά σου
έλα, να ξεχάσω πάνω στη καρδιά σου
έλα, δε μπορώ κι αυτούς που 'χω μαζέψει
έλα, και νυστάζω έλα σβήσε μου το φως

Πραγματικά.. κομμάτια σαν κι αυτό θεωρώ ότι τιμούν την ελληνική μουσική σκηνή. Κι αν ξεφύγω από την κλάση που θεωρώ ότι έχει το συγκεκριμένο κομμάτι, θα επαναληφθώ λέγοντας όπως και πιο πάνω ότι και σ'αυτό το τραγούδι βγαίνει απίστευτος πόνος ψυχής! 

Αυτά τα κομμάτια δύσκολα τα βαριέται κανείς, γιατί όταν του μεταφέρετα αυτό το συναίσθημα τον ταράζει, τον ταρακουνάει .. και τα συναισθήματα δε γίνεται να τα βαρεθεί κανείς..όσο είναι ακόμα άνθρωπος!