Ωραία η νύστα.Ανακουφιστική

Δύσκολη η νύχτα αν είσαι μόνος. Δύσκολη η ώρα του ύπνου όταν η μοναξιά υπερέχει της νύστας και της κούρασης. Φράσεις όπως.. "Θα αφήσω κάτι να παίζει για να με πάρει ο ύπνος" ή "δεν μπορώ να κοιμηθώ χωρίς τηλεόραση" .. είναι συνηθισμένες από κάποιον που ξαπλώνει να κοιμηθεί μόνος του.

Είναι η χειρότερη ώρα η ώρα του ύπνου όταν είσαι μόνος. Πάντα τη φοβόμουν. Ώρα πριν ψάχνω να ζαλιστώ από κάτι ώστε να περάσει εύκολα και ανώδυνα.

Άλλοι φοβούνται το σκοτάδι όταν πέφτουν για ύπνο. Εγώ πάλι τη μοναξιά. Το σκοτάδι συνηθίζεται. Μετά από λίγη ώρα τα μάτια συνηθίζουν και όλα φαίνονται πιο καθαρά. Ενώ η μοναξιά δε συνηθίζεται με τίποτα. Αντιθέτως μετά από λίγη ώρα και μυαλό και μάτια θολώνουν. Το πρώτο από σκέψεις και το δεύτερο από δάκρυα.

Βιάζομαι να με πάρει ο ύπνος. Δε θέλω να αργεί.

"I go to sleep,before the devil wakes..."

τραγουδάνε οι Walkabouts στo The lights will stay on

Play..or STOP!?

Σκεφτόμουν ένα τραγουδάκι που άκουσα προχτές σε μια πολύ όμορφη στιγμή. Τόσο όμορφη που ένα αδιάφορο μέχρι τώρα σε μένα τραγούδι το έκανε να φαίνεται τέλειο. Είπα να βάλω να το ακούσω. Να δω αν όντως είναι τόσο ωραίο. Το άκουσα..μία...δύο..τρεις φορές..

Σφίχτηκα. Συνειδητοποίησα ότι το στομάχι μου έγινε κόμπος. Κόμπος που ήταν τόσο ωραία εκείνη η στιγμή; Κόμπος που ήταν απλά μια στιγμή; Πραγματικά δεν ξέρω. Ξέρω μόνο ότι ένα τραγούδι τόσο όμορφο(τελικά) έκανε το πρωινό μου να μοιάζει τόσο άδειο και μουντό.

Και μετά αναρωτήθηκα.. είναι ωραίο τελικά να σου βγάζουν τόσα συναισθήματα τα τραγούδια;

Δε με χωράειο ο τόπος.. και αυτό που σκέφτομαι είναι ότι θέλω να κάνω μια βόλτα..να πάρω αέρα. Νιώθω ότι και βαθιά που αναπνέω δεν παίρνω όσο αέρα χρειάζομαι. Πνίγομαι.

Το πιο περίεργο...; Θέλω να το ξαναακούσω το τραγούδι αλλα φοβάμαι.. Δε μ'αρέσει αυτό που μου προκαλεί..

Play or Stop?

Περάστε..

Άνθρωποι μπαίνουν στη ζωή μας, βγαίνουν και καμιά φορά ξαναμπαίνουν. 

Ο καθένας κάτι αφήνει. Από τον καθένα κάτι κρατάμε.

Άλλοι έρχονται απρόσκλητοι και απλά μας χτυπάνε το κουδούνι, κι άλλους του βλέπουμε να περνάνε και τους καλούμε εμείς μέσα.

Άλλοι βγάζουν τα παππούτσια τους πριν μπουν, κι άλλοι μπαίνουν με τα παππούτσια και τα κάνουν μαντάρα γιατί δε σκέφτηκαν καν να σκουπίσουν τα πόδια τους πριν μπούνε.

Κι όταν φύγουν εμείς μετά καθαρίζουμε, σκουπίζουμε και γενικά προσπαθούμε να μαζέψουμε τα ασυμμάζευτα. 

Ας ελπίσουμε ότι αυτοί που τα βγάζουν, τα βγάζουν γιατί θέλουν να κάτσουν πολύ..